Κατά την τελευταία δεκαετία, η παρακολούθηση των υδατικών πόρων έγινε εκτός των άλλων και νομική υποχρέωση που απορρέει από την ευρωπαϊκή νομοθεσία (2000/60/ΕΚ – Οδηγία πλαίσιο για τα Ύδατα, 2006/118/ΕΚ – Οδηγία για τα υπόγεια ύδατα, 2007/60/ΕΚ – Οδηγία σχετικά με την αξιολόγηση και τη διαχείριση των κινδύνων πλημμύρας) και τη σχετική εθνική νομοθεσία.
Ωστόσο, σε αντίθεση με την πλειονότητα των χωρών της ΕΕ, οι οποίες έχουν εγκαταστήσει και λειτουργούν επιχειρησιακά δίκτυα παρακολούθησης ποσότητας και ποιότητας των υδάτων, η τρέχουσα κατάσταση των σχετικών υποδομών στην Ελλάδα δεν μπορεί να θεωρηθεί επαρκής.
Το Εθνικό Δίκτυο Παρακολούθησης Υδάτων, στο πλαίσιο της εφαρμογής της Οδηγίας για τα Ύδατα (ΟΠΥ, 2000/60/ΕΕ), έχει ξεκινήσει την λειτουργία του από το 2012, υπό την επίβλεψη της Γενικής Διεύθυνσης Υδάτων του ΥΠΕΝ (http://nmwn.ypeka.gr/en) με ένα δίκτυο 490 σταθμών που παρακολουθούνται εποχιακά ως προς την οικολογική τους κατάσταση.
Ο σχεδιασμός και η λειτουργία του εν λόγω δικτύου, στηρίζεται στην επιτόπια παρατήρηση βασικών βιοτικών και αβιοτικών παραμέτρων (ιχθυοπανίδα, μακρόασπόνδυλα, μακρόφυτα, φυσικοχημικά, διάτομα και υδρομορφολογική κατάσταση) σε εποχιακή συχνότητα, παρέχοντας έτσι πληροφορίες σχετικά με τη οικολογική κατάσταση των υδάτων σε ετήσια βάση.
Επομένως, το σύστημα αυτό εστιάζει κυρίως στον σχεδιασμό και αξιολόγηση των μέτρων αποκατάστασης των υδάτων, σε μακροχρόνια βάση, αλλά δεν μπορεί να εκπληρώσει επείγουσες ανάγκες για την επιχειρησιακή παρακολούθηση των υδάτων, σε συνεχή βάση και σε πραγματικό χρόνο.